Zbliżenie do BOGA

SP 329 - Zbliżenie się do Mnie zawsze obnaża ciemne miejsca twej duszy i zawsze wywołuje łzy, którymi możesz zmywać tą ciemność i ciemności innych ludzi. Gorycz i wyrzuty sumienia oraz łzy serca są tego świadectwem.

Nie można żyć w samotności, z dala od ludzi i z dala ode Mnie. Im bardziej oddzielony jesteś od świata, tym mocniej musisz przylgnąć do Mnie i ze Mną rozmawiać. Nie sądź, że namacalne znaki Mojej bliskości nie są ci potrzebne. Są ci bardzo potrzebne, tym bardziej, im więcej bólu i trudu cudzego dźwigasz w swoim sercu.

ŚDD 572 – Alicja: W drodze, którą idę za Tobą, są ciągłe moje odejścia i powroty.
Czy to tak musi być?

JEZUS: Nie tyle odejścia, co zatrzymania. To normalne w naturze ludzkiej.
Nie jesteś w stanie utrzymać swego serca w maksymalnym napięciu miłości – przychodzi regres mniejszy lub większy. Każdy regres powinien być i jest na innym, wyższym poziomie, choć sprawia taki sam ból lub jeszcze większy.

Moje pozorne oddalenie zawsze jest próbą wierności, a twoje upadki poznawaniem prawdy o sobie.
Potrzebne to jest do wzrostu miłości przepełnionej wdzięcznością i podziwem. Do takiej miłości, jaką będziesz żyć w Niebie, gdy poznasz Mnie zupełnie.

Każde Moje dziecko uczę takiej miłości, by je przygotować do współżycia ze Mną i życia we Mnie.
Cierpienie, na jakie się narażasz, jest wynikiem twego oporu i krnąbrnością natury ludzkiej, skażonej pychą grzechu pierworodnego.
Skromność i uległość pomagają, a pragnienie Mojej Miłości przyspiesza i decyduje.