Dusza

SP 15 - Jakże mało znaczy to, co jest na powierzchni twego życia. A jakże wiele to, co dzieje się w głębinach twej duszy.

Rz 1,17c  A sprawiedliwy z wiary żyć będzie.

SP 29 - Świętość duszy i jej dominowanie nad ciałem uzyskuje się  poprzez stan  skruchy wypływającej z nauki Krzyża. Ta skrucha, jeśli jest szczera, prowadzi do odrzucania zachcianek ciała, i serca i umartwia wszystko, co nie uświęca duszy.

Nie ma drogi do świętości bez trwania w głębokiej skrusze, bez umiłowania BOGA ze wszystkich sił, ukochania wszystkiego, co stworzył.

Żyjąc w skrusze i miłości - twoje życie będzie pełne prostoty dziecka, oddania dziecka, ufności dziecka i miłości oblubienicy. To będzie pełnia ascezy i pełnia zadośćuczynienia pokutnego.

Nie narzucaj sobie ćwiczeń ascetycznych ani zadań pokutnych - one pojawią się samoczynnie, gdy twoje serce ogarniać będzie coraz głębsza skrucha będąca owocem poznania Prawdy i umiłowania Miłości.

SP 85 - Twój Karmel i twoja pustelnia do obcowania intymnego ze Mną jest w twojej duszy. Tam jest kaplica Najświętszego Sakramentu, gdzie jestem żywy i spragniony twej adoracji. Przychodź tam do Mnie w każdej chwili, gdy wolna jesteś od działań zewnętrznych. Przychodź, gdziekolwiek jesteś, i zanurzaj się w Miłości, która zawsze cię pragnie i zawsze jest ci oddana. I przynoś w sercu swoim tych wszystkich, których pragniesz uszczęśliwić i o których się troszczysz. Przynoś wielu, także tych, których pokazuję twym oczom i twojemu sercu.

Twemu wytchnieniu od trudów i aktywności zewnętrznej nie jest potrzebny czas, tylko Ja. Nie czas dla siebie, tylko czas dla Mnie, a taki czas jest zawsze. Zawsze znajdziesz odpocznienie w Sercu Moim, gdy się w nim zanurzysz. Wtedy Ja dam odpoczynek i siły, i radość twemu ciału i twej duszy.

SP 156 - W bólach rodzi się świętość człowieka i w bólach rodzi się dusza dla nieba. Dlatego walka odbywa się  w sercu - ostatnia zasadnicza walka o twoje życie w BOGU. Dziecko Moje, rodzić swoją duszę dla nieba musisz sam. Nikt tego za ciebie nie uczyni. To ogromny przywilej dający ci prawo synostwa i dziedzictwa Bożego. Żadne inne stworzenia poza człowiekiem tego nie otrzymały ani w niebie ani na ziemi.

Każda dusza ma swoją tajemnicę obcowania ze Mną niedostępną innym tak na ziemi, jak i w niebie.

SP 160 - Jeśli człowiek trwa w grzechu, Jestem w jego duszy martwy i jego dusza jest martwa. Jest to taki stan, jaki był po Mojej śmierci na Krzyżu, bo istotnie krzyżując Mnie w sobie, krzyżuje swoją duszę. Ale dokąd jest na świecie, ma możliwość zmartwychwstania duszy przez pojednanie ze Mną. Gdy Mnie zapragnie, wówczas zmartwychwstanę w jego duszy i ocalę go dla życia wiecznego.

Ocalenie może też przynieść czyjaś modlitwa lub ofiara, bo spowoduje, że zdąży pomyśleć o Mnie i zapragnąć Mnie, zanim stąd będzie zabrany.

Dusza żyje dzięki Miłości. Gdy odrzuca Miłość, jest w stanie umierania w lęku i cierpieniu. Po odejściu z tego świata dusza zna Prawdę i ma pełną świadomość swego stanu.

SP 172 - Dusza należy do BOGA, a skoro dostęp do niej ma ktoś inny, to znaczy, że pozostało coś, czego nie oddałaś i przez co on wchodzi, by cię niszczyć, lub czego nie oddajesz ciągle z prostotą i ufnością dziecka.

SP 197 - Dopóki jesteś w ciele, trzeba znosić ból cielesności i żyć duchem. Żyć w Duchu Świętym i karmić się Mną (JEZUSEM) w Eucharystii, aby dusza twoja miała zawsze bezwzględnie pierwszeństwo nad ciałem i aby było ono jej podległe we wszystkim.

SP 276 - Codzienność i świat nie są przeszkodą by dojść do Mnie. Przeszkodą jest twoja dusza: jej pragnienia i pożądania, które oddzielają cię od miłosnego przebywania ze Mną pośród każdej sytuacji, jaką niesie dany ci czas. 

SP 293 - Poddaj się tęsknocie. W niej zawarte jest wołanie Moje. I idź za nią ku głębi nieskończonej, jaka otwarta jest w twej duszy. Tam jest płomień wieczny, który zapaliłem, dając ci istnienie z Istnienia Mego. Wyrusz w tę jedyną podróż, która trwać będzie wiecznie - z Oblubieńcem twoim. Niech twoje serce skąpane będzie we łzach miłości, zachwytu. Zewnętrzna warstwa twojej duszy i twoje ciało boleć będą i to będzie twoja ofiara złożona na Ołtarzu Miłości - którą pragniesz złożyć.

Nie ma powrotu. Przejdziesz i pozostawisz to wszystko. Zniknie w drżeniu serca pod Moim dotknięciem. Twoja jedyna pielgrzymka do Ziemi Świętej w twej duszy rozpoczęła się i trwa: Misterium Spotkania.

SP 299- Człowiek żyjący pustelniczo - we Mnie - staje się sumieniem świata. W jego duszy szatan toczy walkę o zbawienie ludu Mojego. W duszy ofiarującej się trwa walka o dusze tych, za których się ofiarowała.

Od kapłanów i dusz zakonnych zależą losy świata. Nie od ich czynów zewnętrznych, ale od zwycięstwa w duszy własnej w walce, jaką prowadzi szatan o ludzi, dla których ich powołałem.

SP 344 - Alicja: Ukazał mi Pan, że wskutek grzechu pierworodnego dusza człowieka ma furtkę otwartą w stronę piekła. Na progu tej furtki siedzi szatan pilnujący tą duszę, a często ma też do pomocy innych niejako wyspecjalizowanych w różnych rodzajach kuszenia, stosownie do sytuacji i słabości człowieka. Próbują oni wejść do środka duszy. Skradają się ukradkiem i pierwszy, któremu się to uda, wciąga za sobą następnych. Gdy coraz większe obszary duszy są opanowane przez te ciemne postacie, za nimi wchodzi główny, największy szatan, który zakłada tam swoje królestwo i rozlewa się w całej duszy.

Jeśli człowiek żyje w łasce uświęcającej, dusza wypełniona jest światłem Pana i szatan nie może wejść do wnętrza, chociaż czujnie pilnuje wejścia i często usiłuje tam sięgać. Jednak cofa się, bo poraża go światło Pana. Im człowiek jest bardziej gorliwy w swej wierze, światło jest silniejsze, a szatan bardziej skulony i jakby sparaliżowany tym blaskiem bijącym z wnętrza duszy. Te dusze, które we wnętrzu swoim obcują z Panem w oblubieńczej miłości, są całkowicie prześwietlone, jakby przezroczyste i bije od nich jasność, od której szatani muszą uciekać na dużą odległość, bo parzy ich ona i zadaje im ból - ślepną i kurczą się w sobie.

Podejmowanie czynów lub wchodzenie w sytuacje podobne do grzesznych, wystawiających człowieka na próbę (często wskutek pewności siebie) są jak gdyby otwarciem drugiej furtki w stronę szatana. Wtedy, gdy wewnętrzne światło Pana nie jest przez duszę wystarczająco podsycane i rozpalane, szatani mają szansę wpełznąć do wnętrza, niejako przybierając ochronną barwę otoczenia, to znaczy przyjmując pozory dobra. 

Tak zwane zgorszenie, wystawienie na próbę lub uczynienie zła wobec innych osób jest wysłaniem w ich stronę dodatkowych szatanów do pomocy tym, którzy czuwają przy ich duszy i skradają się do wnętrza.  / Alicja

SP 371 - Ja się nie brudzę twoją grzesznością, gdy zbliżam się do ciebie. Grzeszność twoja znika w Moim świetle i dusza twoja jaśnieje Moim blaskiem. 

SP 379 - Dał mi Pan JEZUS łaskę głębszego poznania, że Jego wcielenie trwa w każdym człowieku - zwłaszcza ochrzczonym. W duszy człowieka jest i żyje JEZUS. I wszystko to, co dopuszczone jest przez BOGA w życiu człowieka, odczuwa przede wszystkim JEZUS.  Szczególnie cierpienia duchowe, jakie dane są ku nawróceniu, są cierpieniem Pana JEZUSA. Cierpieniem większym i nawet wyprzedzającym to, co może odczuć człowiek, bo Jego wrażliwość jest większa i bogatsza.

SP 383 - Przychodź do Mnie ukrytego w twej duszy i trwaj we Mnie, bo tylko tu znajdziesz ukojenie serca. Tylko tu twoja tęsknota znajdować będzie nasycenie. Nie ma dla ciebie życia poza Mną. Na świecie nie ma nic, co mogłoby zaspokoić twój głód miłości.

SP 489 - Zbliż się i zagłębiaj we własną duszę - w niej Ja jestem - BÓG Wszechmogący, Miłość wieczna - twój Oblubieniec, Ojciec, który rodzi cię nieustannie do istnienia w Miłości i dla Miłości.

Przychodzę do ciebie i daję ci poznać Siebie na tyle, na ile twoje serce pozwala i oczekuje. Ja śledzę każdy twój ruch, każde spojrzenie duszy twojej. Czuwam przy niej i w niej: zawsze jestem gotowy przygarnąć cię, przytulić i ukoić twoją  umęczoną duszę i twoje utrudzone ciało. Pragnę przynosić ci ulgę i pokój, i ukojenie.

ŚDD 180 - Alicja: Mój rozum dotyka prawd, które mi objawiłeś, ale ich wielkość zajmuje przestrzeń, w której mój rozum jest tylko punktem. Te prawdy go otaczają, są odczuwalne, ale przecież się w nim nie mieszczą.

JEZUS: I nie muszą. Wchłania je twoja dusza i ona wie, choć nie jest w stanie tego wyrazić werbalnie sobie samej i komuś. Werbalizowanie jest zacieśnianiem i zniekształcaniem. Rzeczy większych od twych możliwości nie należy umniejszać, ale dorastać do nich. Rozum jest ograniczony. Dusza nie. Poznawanie prawdy odbywa się w duszy, a nie w umyśle. W kontemplacji rozum przeszkadza - w kontemplacji poprawnie rozumianej, która jest czymś więcej niż medytacja.

Kontemplacja to rozmowa twojej duszy ze Mną bez słów - przez przenikanie. Właśnie to oznaczają słowa: "Ja w was, a wy we Mnie" (J 15,4). 

Hałas umysłu i zamęt emocji przeszkadza. Trzeba usunąć wszystko i tylko pozostawić pewność Mojej obecności. Taki stan jest nieskończonym pokojem i radością zjednoczenia ze Mną.

Alicja: Takie zjednoczenie było między Twoją Matką i Tobą?

JEZUS: Dlatego jest twoim wzorem. Uczynił to Duch Święty, który ją wypełnił. Pragnij, aby wypełnił ciebie. On daje tą możliwość przemiany człowieka, bo ożywia duszę - daje jej Moją moc. Wtedy nie ma już próśb, nawet zanika przepraszanie. Jest tylko uwielbienie przepełnione wdzięcznością - zachwyt.

Tak jest u Mnie w niebie. Ale niebo jest także tu - w twojej duszy, o ile tam wejdziesz cała i złączysz się ze Mną, bo Ja w niej jestem.

Tak wygląda całkowite oddanie. To, co zewnętrzne, nie ma wtedy żadnego znaczenia.

Cierpienie ułatwia wejście do duszy. Pomaganie innym też.

ŚDD 284 - ... Będąc cały czas  we Mnie, jesteś jednocześnie u siebie. Wspólnie mieszkamy w domu twojej duszy. A dom ten jest ogromny - poznajesz nowe jego przestrzenie i wreszcie przekonujesz się, że jest to Mój dom. To jest zjednoczenie - kiedy już nie ma podziału na twoje i Moje.

Proporcja wielkości pomiędzy tobą i Mną nie ma wtedy znaczenia - jest pełnia wymiany miłości i zjednoczenia w Miłości. To Moja łaska, którą otrzymujesz dlatego, że cię kocham i pragnę uszczęśliwić maksymalnie.

Alicja: Na tym świecie?

JEZUS: Na tym świecie część oraz wizja i świadomość pełni po przekroczeniu progu.

J 8,12  A oto znów przemówił do nich JEZUS tymi słowami: «Ja jestem Światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia».

ŚDD 309 - Chcę cię zabrać daleko w głąb. Tam, gdzie jest święte miejsce w twojej duszy. Gdzie nikt nie ma dostępu, bo tylko Ja tam przebywam - zbyt często samotny. Przemieniaj się i dojrzewaj w tym osamotnieniu, jakie ci daję - abyś mogła być tam ze Mną.

Żyj w duchu ofiary i miłości za ludzi, którym potrzebna jest pomoc.

ŚDD 312 - Alicja: Rozmawiałeś rano ze mną. Bardzo niewiele pamiętam.

JEZUS: To nie szkodzi. Pozostał ślad przemiany w twoim sercu po tej rozmowie. To jest ważne, bardziej niż pamiętanie słów.

1 Krn 28,10.20b
Bacz teraz, ciebie bowiem wybrał Pan, abyś zbudował dom na sanktuarium. Bądź mocny i wykonaj to!
...Nie bój się i nie przerażaj, bo Pan Bóg, mój Bóg, będzie z tobą, a nie opuści cię ani nie zostawi, aż będą wykonane wszelkie prace dla obsługi domu Pańskiego.

Chodzi o sanktuarium twojej duszy, które jest Moim domem. Buduj je w twej codzienności, powierzając się nieustannie Mojej opiece. Rzeczy wielkie wspierają się na małych.

ŚDD 406 - Żeby uzdrawiać ludzkie dusze, trzeba mieć własną czystą jak kryształ.

ŚDD 662 - Alicja: Czy ja żyję w świecie realnym, czy w wyimaginowanym?

JEZUS: Czy Ja jestem imaginacją?

Alicja: Nie, ale to wszystko wygląda tak nierealnie.

JEZUS: A co jest realne według ciebie? Czy tylko to, czego możesz dotknąć zmysłami? Czy sądzisz, że one są miarą rzeczywistości?

One są cząstką rzeczywistości i to bardzo prymitywną. Pokazują tylko część rzeczywistości i nie w pełnym wymiarze.
Pełna rzeczywistość mieści się poza możliwością zmysłów i jest duchowa. Można do niej dotrzeć przez miłość. Miłość objawia to, czego zmysły nie są w stanie dostrzec. Życie duszy to miłość.
Możliwości duszy są o wiele większe niż ciała. Nie można więc stawiać ich na równi.

Człowiek do dusza obleczona w ciało i ożywiona Duchem Bożym.
Dusza może żyć bez ciała i życie jej wtedy jest o wiele doskonalsze. Ciało ludzkie żyje tylko wtedy, gdy dusza jest w nim. Ona sprawia, że żyje, i ona nadaje wartość życiu ciała. Dlatego trzeba ciągle doskonalić życie duchowe i dbać o zachowanie sprawności ciała, aby wypełniać zadania Miłości.

ŚDD 670 - ...Dusza nigdy nie śpi. Gdy śpią zmysły ciała, jej życie staje się bardziej intensywne w zjednoczeniu ze Mną.

Módl się i pragnij, aby twój rozum i twoje zmysły nie były przeszkodą w zjednoczeniu duszy ze Mną. Aby także podczas dnia była wolna w obcowaniu ze Mną, aby nic nie ograniczało Miłości, do której jest powołana.

Niech ciało twoje, zmysły i rozum przebóstwione będą świętością twej duszy, bo Ja w niej jestem i Moją jest oblubienicą.

ŚDD 851 - Alicja: Ojcze Pio, ja muszę w to wierzyć, chociaż jest nie do pojęcia...

Ojciec Pio: Nie zostało ci dane do pojęcia, ale do przyjęcia.
Mnie też trudno było uwierzyć, choć pragnąłem i gotów byłem wszystko oddać i wszystko przyjąć. Hojność JEZUSA bardzo przekracza ludzkie wyobrażenia i zrozumienie. Tylko wiara i miłość, może jej dorównać i w  ten sposób właśnie trzeba przyjmować Jego łaski, Jego dary.

Rozważaj to w swoim sercu i oddawaj Mu siebie w ciągłym akcie uwielbienia i wdzięczności.

Twoja dusza jest ciągle stwarzana przez BOGA. I ty także w tym uczestniczysz – współuczestniczysz przez swoje pragnienie serca i wytrwałość woli – przez oddanie.

Przez oddanie pozwalasz BOGU, ażeby ukształtował twoją duszę doskonale – tak, jak tego pragnął, dając ci życie.
Staraj się panować nad swoimi ludzkimi reakcjami – też oddaj Jemu, aby nimi kierował.
Bądź coraz bardziej w Nim pogrążona, bo On tego chce od ciebie.

ŚDD 942 - Alicja: Dlaczego moja dusza płacze, gdy staję do modlitwy przed Tobą?

JEZUS: Musi płakać człowiek, gdy staje w prawdzie przede Mną, bo poznając Mnie, poznaje też siebie.

Umarłabyś z płaczu, gdybym nie łagodził bólu prawdy słodyczą Mojej miłości.