Pustelnia

SP 84 - Życie pustelnicze to stan duszy, a nie warunki zewnętrzne. Owszem warunki zewnętrzne pomagają, ale jednak nie stanowią o tym.

Dusza pustelnicza to dusza pogrążona we Mnie w nieustającej modlitwie i intymnym obcowaniu, dla której warunki zewnętrzne nie są istotną przeszkodą. Żarliwość miłości i oddania wyciszają wnętrze, które jest pustelnią tylko dla Mnie dostępną. Pustelnią wypełnioną tylko ciszą i Miłością niezależną od świata zewnętrznego, bo wszystko, co zewnętrzne, tonie w tej ciszy i Miłości.

Najpierw staraj się o ten stan świadomie i wszystko, co dociera do ciebie przez zmysły, zanurzaj w pustelni swej duszy, uspokajaj i poddawaj Memu miłosnemu spojrzeniu. Potem łaska Moja zdominuje twoją świadomość i stan ten będzie w tobie trwał nieprzerwanie. A na zewnątrz będzie wypływać z ciebie światło pokoju i miłości miłosiernej. I nikt cię już zranić nie zdoła ani nic zaniepokoić.

Bądź Moją pustelnicą przebaczającą we wnętrzu świątyni twej duszy i adoruj tam nieustannie płomień miłości twojego Oblubieńca.

Potrzeba dusz tak oddanych Mi, abym w nich mógł żyć wśród ludzi i błogosławić im. Pierwszą taką duszą była Maryja. Potem byli święcie, w których świat rozpoznawał Mnie. Teraz pragnę ciebie i innych, w których płonie Moja Miłość zapalona przez Ducha Świętego, by zbawić wielu. Nie lękaj się swojej słabości. Ważne jest tylko twoje pragnienie i przyjmowanie drogi, jaką cię prowadzę.

SP 317 - Skupiaj w swoim sercu ból świata, ból bliskich ci ludzi i tych, których ukazuję w twej duszy (Alicji). I przynoś to wraz z Maryją na Golgotę twoich dni, i składaj pod Moim Krzyżem, aby płynąca z Moich Ran Krew unicestwiła zło i wzbudziła Miłość. Chcę, być pełniła służbę przy Moim Sercu otwartym na Krzyżu dla każdego człowieka, który jest, który był, który będzie.

To nazywa się pustelnią w świecie, choć cały świat mieści się w twej duszy. W tobie cały świat klęczy u stóp mego Krzyża i w tobie cały świat przyjmuje Moją Krew zbawienia płynącą z Rany Serca.