Współuczestnictwo w bólu

ŚDD 529 - Alicja: Jest we mnie lęk o kogoś i poczucie zagrożenia...

JEZUS: Raduj się tym Moim bolesnym darem. Dałem ci, aby umniejszyć komuś i aby dać pokój jego sercu.

Alicja: Proszę, aby przez to moje współuczestnictwo nie stracił łaski ubogacenia duszy i zjednoczenia z Tobą, jakie daje cierpienie. Proszę też, aby cieszył się owocami, jakie zrodzi i wyda ten ból.

JEZUS: Widzenie Boże, widzenie w Prawdzie, jest inne niż widzenie ludzkie, w ocenie świata.
Często jest odwrotnie. Cierpienie, prześladowanie, niesprawiedliwość oddane Mi, mają ogromną wartość ubogacającą duszę. Są najdoskonalszym pokarmem jej rozwoju. To jest ten dar, którym kochający Ojciec obdarowuje w szczególny sposób Swych wybranych, bo chce ich uświęcić i mieć blisko Siebie.

Powodzenie i to, co jest sukcesem w oczach ludzkich, jest niebezpieczne - może przynieść, i zazwyczaj przynosi, cofanie się rozwoju duszy, bo rodzi pychę i próżność, a także wzrost egoizmu.

Wiele trzeba w życiu wycierpieć, aby dojść do takiej świętości, której uznanie i podziw ludzi już nie zagrażają.

Jeśli daję komuś łaski widoczne dla ludzi i budzące podziw i miłość, aby go uchronić, muszę mu dawać także cierpienie.

Cierpienie nie jest ani karą, ani złem. Jest znakiem Mojej szczególnej miłości i powołania do bliskości ze Mną. Cieszyć się trzeba cierpieniem, bo oczyszcza i ubogaca. I czujnym być wobec uznania i zadowolenia, aby nie niszczyły duszy.

Dlatego maluczcy i cierpiący mają otwartą bramę do Mojego Królestwa Radości. A podziwiani przez innych i zadowoleni z siebie, często nie mogą  przekroczyć progu tej bramy. I ich zadowolenie kończy się naprawdę straszną rozpaczą.
Każdy więc, kto oddaje swe życie Mojej miłości, otrzymuje ode Mnie zabezpieczenie, którym jest oścień. On jest busolą i zaworem bezpieczeństwa przed pokazywaniem siebie bardziej niż Mnie w sobie. Chroni przed odejściem w nicość od Wszystkiego, bo Ja jestem Wszystkim, a człowiek niczym.

Ga 1,10  A zatem teraz: czy zabiegam o względy ludzi, czy raczej BOGA? Czy ludziom staram się przypodobać? Gdybym jeszcze teraz ludziom chciał się przypodobać, nie byłbym sługą Chrystusa.

ŚDD 892 - Nie użalaj się nad sobą. Twoja tęsknota i ból miłości są Moją radością i balsamem łagodzącym rany zadawane Mi przez świat.
Twoja samotność w świecie  jest osłodą Mojej samotności wsercach wielu, których kocham, a którzy Mnie porzucili.