Dziecięce oddanie

SP 459 - Dziecięctwo Boże polega na całkowitym uzależnieniu się od BOGA. Największym błędem jest samodzielność. Jest to jak gdyby powiedzenie BOGU: nie Jesteś mi potrzebny, i jest w tym ślad pogardy i stawiania siebie ponad Bogiem. To jest właśnie to, co charakteryzuje współczesny świat, a co zaczęło się w czasie (epoki) oświecenia, kiedy to ubóstwiono człowieka i jego rozum, przeciwstawiając się BOGU. Człowiek stał się wrogiem BOGA, zwalczając Go i starając się odebrać BOGU Jego wszechmoc, by ją zawłaszczyć.

Walka z BOGIEM jest zawsze walką z drugim człowiekiem. Stąd tyle krwi, przemocy i śmierci.

Lucyfer chciał być samodzielny, równy BOGU i wreszcie górować nad BOGIEM. A ponieważ nie jest stwórcą - nic nie może stwarzać - jedyną jego działalnością jest niszczenie i zabijanie nie tylko ciała, ale przede wszystkim duszy.

Dziecięce oddanie się BOGU jest zatem najdoskonalszą decyzją stworzenia rozumnego. Najdoskonalszym dążeniem i pragnieniem człowieka - Mojego umiłowanego dziecka, któremu dałem rozum i serce zdolne do miłości.

Odwrócenie się od BOGA, zwłaszcza to definitywne zerwanie i bunt, są samobójstwem i bogobójstwem. Jest to zabicie w sobie tego, co Boskie, i przez to skazanie siebie na wieczne straszne cierpienie, tak, jak wyrwanie własnego serca.